We kennen allemaal het fenomeen van het cruiseschip. Enorme bouwwerken waarop duizenden, vaak rijke, Amerikanen hun vakantie vieren. Een vakantie vol luxe, zon, cocktails en decadentie die zich vaak uitsluitend afspeelt op het schip zelf. Alles is er aanwezig, van ijsbanen tot subtropische zwemparadijzen, waar de gasten hun overtollige dollars vrolijk weg kunnen consumeren. En zo af en toe meert de tientonner aan om de horde gasten, gehuld in Hawaï blouse, buideltasje en zonneklep, los te laten op de mooiste plekjes van deze aardbol. De lokale bevolking fronst haar wenkbrauwen en grinnikt stiekem om het rare uiterlijk van deze ‘winnaars’ van The American Dream.
Aan de andere kant is daar het personeel, vaak gelijk in aantal met de gasten, met een vriendelijke lach altijd klaar om hen te voorzien in alles wat zij begeren. Totdat zij samen in de ‘crew area’ hun hart kunnen luchten over de decadentie, de arrogantie, die zij vaak niet kennen van uit hun Zuid-Amerikaanse, Europese of Aziatische cultuur. Een interessant contrast, zo lijkt me.
Vandaar dat ik mij ga onderdompelen in deze drijvende subcultuur van Amerika. Acht maanden lang zal ik als fotograaf kiekjes maken van de gasten aan boord van verschillende cruiseschepen. Maar ik ben er ook als journalist om verslag te doen van mijn opmerkelijke onderneming.
Eens in de week / twee weken schrijf ik een column over het leven aan boord van zo’n cruiseschip. Met een scherpe blik zal ik reflecteren op de cultureclash tussen het personeel en de gasten, de buideltasjes en zonnekleppen, en The American Dream in volle vaart. Maar bovenal is het een persoonlijk verhaal over een jonge Nederlander die de uitdaging aangaat om zich staande te houden tussen de gasten, het harde werken (7 dagen in de week en 10 uur per dag) en een uitzicht van enkel zee.
Mijn naam is Michiel Waaijer, 26 jaar, op zoek naar avontuur en bovenal benieuwd naar een van de vreemdste subculturen op aarde: het leven op een cruiseschip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten